بررسی جوّ ایمنی در یک صنعت پتروشیمی واقع در منطقه اقتصادی ماهشهر در سال ۸۹

زمینه و هدف: ارزیابی جوّ ایمنی به عنوان یکی از شاخص های ارزیابی عملکرد مدیریت ایمنی و بهداشت حرفه ای در محیط کار مطرح می باشد که به ارزیابی نگرش کارکنان نسبت به مسائل ایمنی می پردازد. هدف از این مطالعه ارزیابی جوّ ایمنی صنعت مورد مطالعه و یافتن نقاط ضعف و قوت آن است. روش کار: در این مطالعه که از نوع توصیفی– تحلیلی مقطعی است، ابزار ارزیابی جوّ ایمنی lscat به کار گرفته شد که جوّ ایمنی حاکم بر صنعت را در 17 حیطه ارزیابی می کند. امتیاز هر حیطه در مقیاس 1 تا 10 بدست می آید. امتیاز 6 مرز بین وضعیت ضعیف و متوسط تلقی می شود. نتایج و بحث : متوسط امتیاز جوّ ایمنی صنعت مورد نظر برابر با 03/6 بدست آمد. از بین 17 حیطه مورد بررسی، جوّ ایمنی در 8 حیطه ضعیف (امتیاز کمتر از 0/6) برآورد گردید. در این بین حیطه های حوادث و وقایع و مدیریت تغییر نامطلوب ترین وضعیت (امتیاز 0/4) را دارند. بهترین وضعیت مربوط به حیطه اولویت های فردی و نیاز به ایمنی (امتیاز 65/8) است. در اغلب حیطه ها ارتباط معناداری بین جوّ ایمنی و متغیرهای فردی نظیر سن، سابقه و تحصیلات مشاهده نگردید (05/0p>). نتیجه گیری: متغیرهای فردی نظیر سن، تحصیلات و میزان سابقه تأثیر چندانی بر جوّ ایمنی ندارند .در واقع مدیریت حاکم بر محیط کار است که جوّ سازمانی و به تبع آن جوّ ایمنی حاکم بر محیط کار را شکل می دهد. این موضوع تأکید مجددی بر اصل اساسی تعهد مدیریت ارشد به ایمنی و نقش آن در پیشگیری از حوادث است. از این رو جوّ ایمنی شاخص مناسبی برای ارزیابی عملکرد سیستم مدیریت ایمنی و بهداشت حرفه ای به شمار می رود.